Troll totalny - na zbity profil!

Facebook ostatnio stał się jakoś tak coraz bardziej naszym ojcem, matką, żeby nie powiedzieć instancją wyższą. (Jak coś nie tak, to jemu właśnie się spowiadamy) Ludzie całkiem poważnie myślą, że pozałatwia za nich wszystko i wszystkich (tak, też) oraz uświadomi żonie, że nie wolno zdradzać męża, ciotce, że homo jest sapiens, a nie, że sapie i sprawi, że szef wywali konkurenta na zbity profil (facebookowy). 

Tak więc ludzie ogłaszają na Facebooku, że żona ich zdradza, że pies ma wysypkę na genitaliach (dzięki bogu, że tylko pies), że Dagmara Zięba jest hakerem, oraz, że pani iksińska źle postawiła przecinek. 

Niektórzy ogłaszają też, że ta i ta osoba jest wredna i że należy ją omijać. 

Mówią to głośno rozsyłając takie wiadomości na różnych wallach, portalach, grupach i za każdym razem skarżą się, że zostali bezczelnie zaatakowani, oraz, że to stalking. 

Czy tylko ja czegoś tu nie rozumiem? 

Bo to mi wygląda na typową awanturę, kiedy złodziej krzyczy „łapaj złodzieja” a sam dyskretnie chował zrabowany łup do kieszeni. 

Nie biorę udziału w tego typu przepychankach, nie interesują mnie zdrady żon, kłamstwa mężów, hemoroidy, ani wypryski na genitaliach (na psich też nie), niestety włazi mi to w oczy, samo jakoś pojawia się na mojej ścianie i nie rozumiem, dlaczego wiadomości o premierze książki jakoś mnie ominęły, a opryszczka jest i ma się dobrze opłakana setkami smutnych buziek i oklejona serduszkami mocy. 

Intymność trochę nam się w szwach rozłazi na tym naszym facebooku, ale intymność mnie nie rusza tak jak agresja. 

Właśnie odkryłam postawę, którą można by nazwać postawą trolla? Nie, no, trolle istnieją od zarania internetu, ale się specjalizują. Taki troll wtyka pyszczek do dyskusji o dietach, ale stroni od szczepionek, inny specjalizuje się w religii, ale nie odzywa się w dyskusjach książkowych. Ostatnio jednak wpadłam na postawę „troll totalny”. W czym się to objawia? 

Gdzie nie wejdzie (a wchodzi wszędzie) tam burza. A co jeżeli nie ma żadnej burzy, bo miejsce spokojne? To się tę burzę wywoła… 

Padają ostre „proszę mnie nie obrażać”, „ja sobie wypraszam”, „z panią nie rozmawiam”… i tak dalej… I spokojne miejsce zalewa fala „miłego” smrodku… 

I to widać. 

Zasada jest jedna: Sprowokować i napaskudzić. Można by powiedzieć, że najlepiej nie dać się sprowokować, nie każdy jakoś tę zasadę (dobroczynną) jest w stanie opanować. 

A szkoda. 

Troll totalny zna się na wszystkim (o wiele lepiej od każdego innego człowieka i słownika też), zawsze ma rację, nie zna słowa „przepraszam”. Nie wybacza. Nie odpuszcza. Nie przegrywa. Po jego przejściu tylko „ruiny i zgliszcza” nie da się go uspokoić ani przywołać do porządku. Przejmuje kontrolę i rządzi. 

A potem trzeba to wszystko jakoś „posprzątać” o ile będzie jakieś „potem”. 

A może po prostu lepiej kogoś takiego wywalić „na zbity profil” zanim zacznie paskudzić? 

Co o tym sądzicie?