"Inna Kobieta - inne spojrzenie.

KAROLINA GŁOGOWSKA

KATARZYNA TROSZCZYŃSKA

INNA KOBIETA

W.A.B

„Inna kobieta” to książka, która burzy pewien utarty schemat na temat powieści obyczajowej. Otóż aż trudno nazwać ją powieścią obyczajową, choć w pewnym sensie nią jest. Ba, porusza temat jak najbardziej w takich powieściach poruszany. Małżeństwo, jakaś ona, jakiś romans… 

Jakieś rozstanie. 

Wszystko to powtarzane tysiące razy ( w innych powieściach) zalewane albo potokami lukru, albo łez, doprowadzone do takiej schematyczności, że aż odechciewa się po raz kolejny przechodzić przez te wszystkie ( wcale nie wydumane) dramaty. 

„Inna kobieta” jednaj wcale taka nie jest. To książka dojrzała emocjonalnie i NAPRAWDĘ doskonale napisana. Autorki wzięły na warsztat temat jakby odwieczny, ale potraktowały sprawę poważnie i wcale nie schematycznie. Nie ma tu dobrej żony i złej kochanki, nie ma też złej żony i dobrej kochanki, są tylko dwie kobiety i dwa życia. 

Nie ma też złego męża. Żadnego rwania sobie włosów, pyskówek, nastawiania dzieci, opluwania się w mediach ( tych społecznościowych) 

Nie ma w ogóle ocen, to znaczy oczywiście, dokonujemy ich, oceniamy, ale nie zostają nam one w żaden sposób narzucone. 

Nikt nas nie zmusza do dopingowania jednej czy drugiej i nikt nie wskazuje ani palcem, ani słowem, tej „właściwej”, przyglądamy się im w ich pracy i w ich życiu. 

Seks jako wartość niedoceniana, dodana do małżeństwa, czy w ogóle życia także odgrywa tu ważną rolę, zapomniany, umniejszany, wręcz bagatelizowany często sam upomina się o swoje, a wtedy może nie być już większego wyboru. 

Pojawia się też temat zdrady i wybaczenia, albo wybaczania, tego ciągłego, narzucanego przez społeczeństwo godzenia się, na „facet taki już jest” w imię dzieci i świętego spokoju i tego wewnętrznego choć pełnego niezgody. 

Akcję śledzimy z dwóch perspektyw tak więc za każdym razem stawiamy się po jednej ze stron, po to aby w chwilę potem ujrzeć wszystko z perspektywy tej drugiej… 

. Naprawdę doskonała opowieść o życiu w domu i w pracy, o ustępstwach i oczekiwaniach, o tym jak bardzo dzieciństwo kształtuje naszą dorosłość. 

Ogromnym atutem książki jest to, iż nie jest jedynie opowieścią o zdradzie, ale także opowieścią o kondycji naszego społeczeństwa, o podejściu do kobiet, do wiedzy, do informacji, do samej pracy, o układach i wyborach. 

Mnie spodobała się naprawdę bardzo. Gdyby wszystkie „obyczajówki” były pisane na podobnym poziomie z pewnością częściej bym sięgała po literaturę tego typu.