Łzy gniotoroba.

Dziś rano obudziłam się w dobrym humorze i to mnie zgubiło.

Za bardzo zaufałam swoim siłom witalnym i odporności na złe wieści.

A co grosze, mówiąc sobie niefrasobliwie „DAM RADĘ” weszłam na Lubimy czytać.

Jestem żenująca?

 

Jest super. Naprawdę.

Aż cierpną włosy i kłębuszki nerkowe.

Dwa dni temu zauważyłam taki wpis.

„Szukam książek opisujących życie w Karpatach, możecie coś polecić? Tylko proszę, żeby nie się nie odzywali autorzy, bo to jest naprawdę żenujące”.

I teraz cieszę się, że nie piszę o Karpatach, ale i trochę poczułam się dotknięta.

SZNYTA i to bardzo mocna SZNYTA

 

ADAM WIDERSKI

SZNYTA

„Sznytę” przeczytałam dopiero teraz, choć miałam ją od samego początku, bo lubię książki autora, jedynie co chwilowo miałam za bardzo paskudny nastrój, na ten rodzaj opowieści, bo wymaga ona od czytelnika sporo wytrzymałości emocjonalnej.

Jest naprawdę mocna i NIE przesadzam.