Staruszkowatość - z czym to się je.

Ze względu na pewne wydarzenia, o których pisać nie zamierzam bo wszyscy inni piszą, nagle okazało się, że jestem staruszką. Przyznam wam, że u mnie, od środka tego nie widać, ale z zewnątrz pewnie jak najbardziej. 

Toteż zaczęłam się zastanawiać jak to jest być staruszką i jaką staruszką ja jestem bo staruszek jest wiele. 

Na przykład „zażywna staruszka” - tą zdecydowanie nie jestem, nie zażywam niczego zakazanego. 

Nie należy tego mylić z pożywną staruszką. 

Pożywne staruszki występują tylko w kulinarnym słowniku kanibalistycznym i nie stanowią tam czegoś szczególnie pożądanego. 

Staruszka może też być żwawa. 

Takie najczęściej noszą cegły w torebce i zaciekle prowadzą kampanie polityczne w miejscach do tego nieprzeznaczonych. Agitują za wszystkim w co wierzą nie mogąc zrozumieć, że ktoś inny może mieć odmienne zdanie. 

Świrnięta staruszka to na ogół kobieta nie do końca zdająca sobie sprawę, ze swojego wieku, ma włosy w kolorze surowej wątróbki drobiowej, szaty jak nawiedzona wróżka, dźga parasolem lub laską na oślep kogo popadnie, bo jej się śpieszy. 

Widząc schorowanego sześćdziesięciolatka stwierdza, że „ta dzisiejsza młodzież jest zupełnie nieodporna”. 

Przemiła staruszka - jej postawa to jedynie barwa ochronna. Z wierzchu biedna i grzeczna w środku wulkan (czasami też wulkan jadu i słów niecenzuralnych). 

Ciężarna staruszka. Twór kryzysowy, rzadko spotykany, ostatnio widziany pod obciążeniem trzydziestu kilogramów ryżu, nie proponować pomocy, może zacząć gryźć. 

Staruszka czasowa – zgarbiona, słaba, blada, zazwyczaj objawia się w kolejkach, w przychodniach i w autobusach, poza tymi miejscami prostuje samą siebie oraz swój kręgosłup moralny gotowa do ataku. 

Staruszka tymczasowa (nie mylić z czasową) objawia się na imprezach rodzinnych zawsze z pytaniem, o dzieci i wnuki, bo może nie doczekać. 

Staruszka niedoczasowa – potrafi pobić listonosza, który spóźni się o dwie minuty, wyzwać kasjerkę, która się grzebie, żeby wrócić do domu i siedzieć godzinami w zadumie narzekając, że czas jej się dłuży. 

Bywają też staruszki względne (odrzucają staruszkowatość) i bezwzględne – czasami zdarza się, że biją, kopią i plują. 

No i oczywiście staruszka „monitoring”, która wie, kto jest ojcem czyjego dziecka, choć matki czasem nie wiedzą. 

Internetowa staruszka - każde zdanie zaczyna od „co ty dziecko wiesz”, albo „za moich czasów” - jej wiek nigdy nie został dokładnie określony. 

Ja jestem „staruszka do zadań specjalnych” - piszę książki. A wy? 

To pytanie zadaję jedynie staruszkom i kobietom, które w wieku dwudziestu ośmiu lat oświadczają, że są stare i muszą się wycofać z życia.