Szaleństwo czeskiego humoru

EVŻEN BOCEK

ARYSTOKRATKA NA KONIU

FALA ZBRODNI NA ZAMKU KOSTKA

Wydawnictwo STARA SZKOŁA

Evzen Bocek to już na naszym rynku już klasyka humoru czeskiego, choć, jeżeli ktoś mnie zapyta jaki to jest ten osławiony czeski humor (nie mylić w żadnym wypadku z czeskim filmem) to powiem, że nie jestem w stanie tego wyjaśnić. W tej książce jest to złośliwe, ale też ironiczne podejście do życia, dziwaczne sytuacje, które choć są naprawdę dziwaczne to jednak trzymają się w realiach czeskiej rzeczywistości, pokpiwanie sobie z narodowych „świętości” i z ludzkich wad, a do tego prozac, orzechówka rohypnol, bandy muflonów i arystokracja. 

Arystokracja, która ma pusto w kieszeni i całkiem sporo „pod sufitem”, tyle, że to co ma pod tym sufitem jest nieco niekonwencjonalną sieczką złożoną z roszczeń, fanaberii i wody sodowej. 

Jakiś czas temu zachęcałam was do dwóch pierwszych części, o których pisałam TUTAJ: 

Dopiero ostatnio jednak dorwałam się do dwóch kolejnych, czyli „Arystokratki na koniu” i „Fali zbrodni na zamku Kostka” 

Jeżeli przyjrzycie się okładkom, od razu zauważycie, że „Arystokratka na koniu” jest nieco „wierniejszą” kontynuacja poprzednich wątków, jej bohaterami są jak w poprzednich hrabia skąpy jak mało kto, Deniska, szalona guwernantka, pani Cicha napompowana orzechówką po brzegi, nie znająca czeskiego hrabina, pan Spock, Józef, psy i szykująca się do pogrzebu (własnego) Maria. 

Dojdzie do tego staruszka Nora, która pojawia się na zamku i może być krewną hrabiostwa, może zresztą nią nie być, ale i tak nie wiadomo ani skąd się wzięła ani co z nią zrobić. 

„Fala zbrodni” natomiast opowiada, jak w tytule o fali zbrodni. 

Trudno się dziwić, zamek jest symbolem luksusu, można przecież go okraść, z czego? Dowiedzcie się sami, bo nie warto psuć takiej smakowitej lektury. 

Powiem tylko, że to nie jedna fala, a dwie i nie jeden gang a dwa. Sławny gang Olsena, to przy tym naprawdę pikuś. 

Świetnie się bawiłam czytając, bo to inteligentne, lekkie, zabawne, sympatyczne. „Arystokratka na koniu” co prawda bardziej mi się podobała, ale tylko dlatego, że więcej w niej było zamkowych perypetii i dobrze mi znanych bohaterów, a w„Fali zbrodni” natomiast poznajemy całkiem nowych, zbrodniczo pokracznych ludzi, którzy wiadomo, za wszelką cenę chcą się wzbogacić, ale jak to u tego autora coś staje im na przeszkodzie i to coś jest komiczne, makabryczne i swojskie zarazem. 

Oczywiście polecam. 

To książki, wszystkie cztery, które naprawdę bawią, śmieszą i dają sporo odpoczynku od rzeczywistości.