Iwona Mejza Przyjaciłka

 

IWONA MEJZA

PRZYJACIÓŁKA

Dragon

Przyjaciółka Iwony Mejzy, to książka przecudna.

Oczywiście, zaraz ktoś się czepi, że skoro autorkę lubię jako osobę, prywatnie, choć zdecydowanie internetowo, to książkę też polecam z tego względu. Otóż nie, umiem odróżnić autora od jego dzieła, czytam i podziwiam książki kilku osób, których prywatnie nie lubię (nawet bardzo), więc nie, wcale nie o to chodzi.

Dlaczego więc tę książkę polecam. (I autorkę, jako autorkę i osobę, ale to zupełnie co innego)

Choć nie lubię tego gatunku ta książka mnie urzekła. Właśnie tak! URZEKŁA. I to jest jej pierwsza, nie jedyna zaleta. Jest napisana przepięknym językiem i magicznie klimatyczna, owszem opowiada o miłości, ale nie jest romansem w żadnym calu, a to zaleta, to opowieść o miłości i wyborach. Niby dokonujemy ich codziennie, ale niektóre są naprawdę trudne. Jest jak wypełniona miłością i światłem dyskotekowa kula, która rzuca swój blask, to tu, to tam, niejednoznacznie, niedokładnie, a my z drobnych powiedzeń, niedopowiedzeń, sytuacji wydawałoby się nic nie znaczących odczytujemy opowieść.

Tak jak (nomen omen) z kart… Bo jest niejednoznaczna, nie jest wyłożona jak kawa na ławę, nie ma w niej prostych schematów.

Mnie się podobała bardzo, bo jednak nawet jeżeli po literaturę tego typu sięgam rzadko, to jej nie deprecjonuję.

To wielka trudność pisać o zwykłych sprawach pięknie, ciekawie i mądrze (ale nie obawiajcie się, moralizowania tu nie ma).

Poza tym to jest powieść lekka jak piórko, ale nie „lekka” w sensie „czytadłowa”.

Ma swój ciężar gatunkowy, a lekka jest przez misterną formę wypowiedzi i to coś, co trudno określić, jakąś magie… naprawdę!

Polecam. Ci, którzy lubią powieści obyczajowe przepadną, ci, którzy nie lubią, mogą być zachwyceni.