Spojrzenie w otchłań.

 

ANTHONY DAVID

SPOJRZENIE W OTCHŁAŃ

Neuropsychiatria i tajemnice ludzkich umysłów.

Wydawnictwo Znak Literanova

Neuropsychiatria. 

Oto co na ten temat mówi Wikipedia. 

"Neuropsychiatria - dziedzina medycyny, stanowiąca wspólną część psychiatrii i neurologii. W ramach neuropsychiatrii, zaburzenia funkcji psychicznych i nieprawidłowości zachowań odnoszone są do struktur i czynności ośrodkowego układu nerwowego". 

Czy książka na ten temat może być ciekawa? Może być (i jest) fascynująca, w każdym razie ta książka. „Spojrzenie w otchłań. Neuropsychiatria i tajemnice ludzkich umysłów”. 

Kto by nie chciał poznać takich tajemnic? 

A jeżeli poznanie ich jest zwyczajnie konieczne? 

Anthony David, neuropsychiatra, dyrektor Instytutu Zdrowia Psychicznego w University College of London opisuje pracę z niektórymi ze swoich pacjentów (oczywiście z zachowaniem daleko posuniętej tajemnicy lekarskiej uniemożliwiającej skojarzenie danego przypadku z rzeczywistą osobą) pokazuje nam jak funkcjonowanie mózgu wpływa na psychikę, albo jak psychika może wpływać na funkcjonowanie tego mózgu, a przez to i ciała. 

Opisuje przypadki fizycznego uszkodzenia mózgu, które wpłynęło na funkcjonowanie człowieka i na jego psychikę, osobowość czy postrzeganie świata, ( co ciekawi, bo wydaje się nam, że nasze „ja” istnieje w jakiś sposób niezmiennie) albo jak to postrzeganie świata może wpłynąć na funkcje motoryczne czy inne fizyczne aspekty funkcjonowania organizmu. 

Przytacza bardzo ciekawe przypadki, wyjaśnia je w sposób przystępny i zrozumiały dla laika, a także opisuje je w sposób fascynujący dla czytelnika. 

Zrozumiały i fascynujący – to dla publikacji popularnonaukowej jest sprawa niebagatelna, bo tłumaczenie fachowym językiem tak skomplikowanych spraw zawęża grono odbiorców, a spłycać przecież nie można. 

Autor zastanawia się nad tym czy człowiek, który przeżył bardzo poważny uraz mózgu, po powrocie do zdrowia będzie tym samym człowiekiem? Dokładnie „takim samym sobą”, jak przed wypadkiem? A jeżeli nie to dalszego? Z powodu urazu, czy może traumy? 

Jak to się dzieje, że osoba wielokrotnie przebadana i całkowicie zdrowa fizycznie nie odczuwa potrzeby jedzenia? 

I nie jest to ani anoreksja, ani ortoreksja, a jedynie brak chęci? 

Dlaczego ktoś całkowicie zdrowy fizycznie przestaje się poruszać? Kontaktować się z otoczeniem? 

To te właśnie kwestie takie na pograniczu „ciała i duszy”, ale bo raczej fizjologii i psychologii (tu jednak najczęściej już psychiatrii) zajmują autora najbardziej. 

Jego opowieści są fascynujące. 

Niepokoją, to prawda, bo pokazują, że w jednej chwili wszystko może się zmienić, nawet to wewnętrzne „ja”, które stanowi o tym kim jesteśmy. 

Zapewniam, że książka jest fascynująca i napisana takim językiem, że można bez problemu ją zrozumieć i się nią zachwycić, nawet jeżeli nie ma się wykształcenia w opisywanych dziedzinach, czy doktoratu z psychiatrii. 

Nie jest to jednak „czysta” rozrywka, ta książka uczy, przybliża problemy, z którymi większość z nas (na szczęście) się nie zetknęła, ale (na nieszczęście) może, pokazuje świat, ale trochę go też oswaja i wyjaśnia. 

Obala mity towarzyszące postrzeganiu niektórych chorób. 

Jestem zachwycona. Komu polecam? Każdemu kto choć trochę interesuje się tematyką. Każdemu, kto chciałby się czegoś nowego dowiedzieć na temat tego jak funkcjonuje człowiek. 

Ta książka jest arcyciekawa, wprost GENIALNA!