Nie moja bajka...

Jak to zwykle ostatnio znów zmieniły się przepisy. Niby nic istotnego, a jednak trzeba było to jakoś ogarnąć.

Siedzieli na leśnej polance, inspektor podsunął jej pod nos papiery. Wilka jeszcze nie było. Pewnie krył się w krzakach i czekał na lepszy moment. Na kocyku już piętrzyły się kanapki z szynką i piklami, które zawsze mu przynosiła. Popijała wino i przeglądała karty rekrutacyjne.

- Ale czy to konieczne? - zapytała dziwiąc się jak można do porządnej bajki dodawać kogoś obcego.

- Tak, musimy być konkurencyjni! Teraz wszystko takie udziwnione, pokemony, didżimony, szaleństwo...a u nas co... wciąż to samo, kapturek wilk i babcia, nudy! Dlatego trzeba kogoś dołożyć.

Westchnęła ciężko i przeglądała dalej. Nie było wielkiego wyboru.

Facet w meloniku, jakaś królewna. Ale po co jej tutaj królewna. Smok? Nie, no jeszcze by coś podpalił. Przełożyła kolejną kartę.

Jakiś facet w moro...

- Tylko trzeba dobrze wybierać – westchnął inspektor - bo wiesz... Potem strasznie trudno to odkręcić. I nie zawsze w ogóle się da, jak pójdzie w świat.

- A co może pójść nie tak? - zdziwiła się całkiem szczerze.

- Wszystko! Wierz mi, wszystko! Taki Jaś i Małgosia zupełnie zgłupieli i zażądali starszej siostry. I co? I wszystko szlag trafił, nie tylko pomogła im znaleźć drogę do domu, to jeszcze macosze rękę złamała i wygoniła tę krowę z domu.

- Czyli w sumie wszystko dobrze?

- Niby tak, ale czarownica podała nas do sądu o niedotrzymanie umowy. A ta no, śpiąca królewna.... Kota sobie zażyczyła, bo niby koty cieplutkie, a jej było w nogi zimno, a potem poszła sobie spać. Smród był na całą okolice, trzeba ją było budzić, bo sąsiedzi się skarżyli. Wokoło setki kotów, a dookoła... hmmm. Kuweta!

Kapturek westchnęła i jeszcze raz przejrzała karty rekrutacyjne.

- Ten – wskazała miłego, jasnowłosego młodzieńca w ubranku moro, wilka nie miała zamiaru pytać o zdanie, a babcia, jak to babcia, znów zabawiała się z myśliwym.

I sprawa została załatwiona. Tak jakby.

Nazajutrz obudziła się w zupełnie innym miejscu. Las niby był ten sam, ale jakoś inny. Wszędzie stały ogromne tablice...

„Las zielony – teren chroniony”, „Nie deptać igliwia” i tak dalej.

Na polance, gdzie zazwyczaj się spotykali kolejny zakaz: „Nie dokarmiać wilka” Na ścieżce, przypięty łańcuchem do krzaka siedział nowy bohater bajki i głośno krzyczał.

- Wynocha z lasu, to tereny zagrożone! Nie wolno zbierać malin ani szyszek.

- Powinnam była wziąć smoka - westchnęła Kapturek podając ukradkiem wilkowi kanapkę z jajkiem na twardo - On tu zupełnie nie pasuje....

No właśnie. Jeżeli czujesz, że miejsce, w którym się znalazłeś to nie twoja bajka, nie utrudniaj życia sobie i innym.

Wyjdź i poszukaj lepszego miejsca.

Zresztą co ja tam wiem? Od wczoraj usiłuję namówić Kopciuszka na wizytę u ortopedy. Ona naprawdę musi mieć coś z tymi nogami! No, bo żeby tak buty gubić?