TABLOID - Śmierć w TYTULE

PIOTR GŁUCHOWSKI

MARCIN KOWALSKI

TABLOID

ŚMIERĆ W TYTULE

Wydawnictwo AGORA

Jeżeli przejrzycie jakiekolwiek nagłówki prasowe (mówię tu o tabloidach) albo wrozejrzycie się po stronach prasy internetowej, to z pewnością zauważycie, że nagłówki są tam na „jedno kopyto” i króluje w nich „śmierć”, „masakra”, „makabra”, „zbrodnia”, ostatnio doszedł do tego koronawirus, ale to też są wieści podobnego typu, bo jednak śmierć. 

Liczy się nakład i klikalność, nie liczy się człowiek, ani ten, który czyta, bo ma „łykać” wszystko jak leci, od masakrycznych zdjęć po wiadomości typu „kobieta urodziła kozę”, ani człowiek, o którym się pisze. Żywy, martwy, nieosądzony, czy zamordowany. Nie liczy się i już. 

Ważne, żeby sprzedaż wzrosła. 

I o takim aspekcie prasy jest właśnie ta książka, ale nie o prasie właściwie, a o jednej sprawie, w której prasa osądziła, ukarała a w pewnym senie też zabiła niewinnego człowieka. 

Książka jest wielowarstwowa, choć dotyczy jednej sprawy. Krzysztof Mrugała, zamordowany w Busku Zdroju wiele lat temu właściciel kantoru. Książka opowiada właśnie o nim, i o jego rodzinie. O szaleństwie, nienawiści, ale też dobrych chwilowo aspektach życia, to jednak dopiero początek. 

Początek, bo książka opowiada też o sprawie która toczyła się po jego śmierci i jej zawiłościach, a naprawdę była zawiła. I o oskarżonej przez przestępcę o to zabójstwo byłej żonie ofiary, która zaszczuta przez tabloidy nie doczekała oczyszczenia z zarzutów. 

Oskarżona i skazana medialnie tylko dlatego, że śmierć w tytule doskonale się sprzedawała. 

I na koniec o samej sprawie, która jest naprawdę bardzo niejednoznaczna, ba niejasna, bo ci, którzy popełnili też zbrodnię , no cóż… Nie byli pozbawieni układów. 

Bardzo trudno się pogodzić z tym jak potwornie prasa znęcała się nad rodziną ofiary, która też w pewnym sensie była katem, o tym jak łatwo było tą medialną sieczką zatruć opinię społeczną małego miasteczka, o tym jak łatwo się oskarża oczernia, osoby, które nie mogą się bronić, a pomija te, które są „nie do tknięcia”. 

Bardzo dobra, ale trudna książka. Reportaż z elementami wywiadu, oparty na artykułach prasowych (z podaniem źródeł) i na wspomnieniach córek ofiary, a właściwie ofiar, bo ojciec był ofiarą przestępstwa, matka ofiarą systemu i medialnej nagonki. 

Polecam wszystkim – noc zarwana na sto procent.