Jak się literacko wydać i ewentualnie nie osiwieć

Wielu ludzi teraz pisze książki co jest zajęciem cudownym, nie wierzcie tym, którzy mówią, że to tylko odciski na doopie i samotne wieczory, początkowo może się tak wydawać, ale po jakichś trzydziestu latach, jak już się na pisarzu poznają to i w parku seksowna siedemdziesięciolatka zaczepi i hejter słownie opluje. To ważne, po hejterach poznasz swoją wielkość najlepiej. 

Ale ja nie o tym, tylko o strategiach na wydanie książki, a jest ich kilka. 

Wydam się się sam. Ta strategia jest najszybsza najbardziej kosztowna i najbardziej zawodna, ale czasem działa. 

Wykładasz kilkanaście tysięcy na wydanie ze współfinansowaniem, które finansujesz sam, ale wydawca zapomina cię o tym uprzedzić, następnie dostajesz do ręki trzysta książek (czyli cały nakład), które mają podbić świat, ale leżą na twoich półkach, a ty nie wiesz co z nimi zrobić. 

Po raz szesnasty obdarowujesz teściową. Jeżeli i ona patrzy na ciebie z litością wiedz, że nie jest dobrze. 

Wydam się sam wariant „b”, ale bardziej cacy. 

Wykładasz duże pieniądze (jakie nie wiem, ale z pewnością tyle w życiu nie miałam) na wszystko, druk, skład, redakcję… promocję, dosłownie wszystko, sam sobie jesteś sterem, ale i okrętem, który czasami tonie, a czasami nie. 

Tu wszystko zależy od ciebie. Jeżeli jednak lubisz leniuchowanie w fotelu, oszczędzasz na redakcji i korekcie, a okładkę robi ci nastoletni syn kuzyna matki sprzątaczki z domu kultury, to wiedz, że nie będzie dobrze. 

Wydam się w dużym wydawnictwie. 

Nie wykładasz żadnych pieniędzy, bo mimo że usługi pocztowe podrożały ty wysyłasz tekst mailem na adres redakcji tego jednego, wspaniałego, genialnego i co najważniejsze DUŻEGO wydawcy i czekasz. Pierwsze trzy miesiące (albo i sześć) czekania są zagwarantowane w zakładce przeznaczonej dla przyszłych autorów, dajesz im następne trzy z własnej woli, potem ciotka mówi, żebyś się nie pieklił, więc czekasz. Horoskop mówi, że cierpliwość popłaca więc czekasz. I czekasz, i czekasz… jeżeli paznokcie u nóg wrosły ci w podłogę, a do wycierania nosa używasz swojej brody bo poręczna i nie trzeba odchodzić od komputera, wiedz, że nic nie jest dobrze. 

Wydam się w jakimś wydawnictwie

Nie wykładasz żadnych pieniędzy, bo mimo że usługi pocztowe podrożały… tak, tak robisz to samo co w punkcie powyżej, ale wysyłasz do kilkudziesięciu wydawnictw naraz. W dwa dni potem dostajesz biegunki ze zgryzoty zastanawiając się co będzie, jeżeli kilka z największych wydawnictw odezwie się i ty nie będziesz wiedział kogo wybrać. Dwa tygodnie potem dostajesz zatwardzenia z tej samej zgryzoty, tylko kilka zamieniasz na dwa, trzy tygodnie potem siwiejesz. Nikt się nie odzywa. Jeżeli zapomniałeś sprawdzić w profilach wydawniczych, co te wydawnictwa wydają, to wiedz, że nie odpiszą. 

Wydam się elektronicznie

Zmieniasz taktykę, wydajesz się w formie ebooka. Niewielki koszt, wieki dostęp. Zawsze coś. Po dwóch tygodniach stwierdzasz, że książki, mimo iż kosztowała 1 PLN nie kupił nikt natomiast 40 000 osób zwyczajnie ją ukradło. Ktoś jednak cię czyta. Jeżeli masz tylko takie pocieszenie, to wiedz, że nie jest dobrze. 

Wydam się w jakimkolwiek wydawnictwie

Wreszcie wysyłasz do kogokolwiek i kogokolwiek łapiesz jak „pana Boga za nogi” mając nadzieje, że jakoś to będzie, wdasz się byle jak, byle gdzie, ale ktoś cię zauważy i będzie dobrze. To takie marzenia jak te o zagraniu w filmie u Spielberga, mimo iż jest się tancerką erotyczną w wiosce pod Władywostokiem, ale marzenia zawsze warto mieć. 

Jeżeli „pan Bóg złapany za nogi” zamienia się w „diabła złapanego za rogi” to wiedz, że wracasz do punktu wyjścia i zaczynasz wszystko od nowa, o ile starczy ci sił.

A wy? Jak do tego podchodzicie?