ŻONY PASTORÓW

ANNA RADOMSKA

ŻONY PSATORÓW

Czyli życie trudne, lecz nie nudne

Wydawnictwo DOBRY SKARBIEC

Od zawsze interesują mnie ludzie związani z duchowością, i chętnie się im przyglądam, co nie znaczy, że im wierzę, lub, że w nich wierzę, ale jestem ich bardzo ciekawa.

Wielu jest teraz takich ludzi, ale ta książka jest o kimś innym.

I o czymś innym.

Wychowana w takim nie innym odłamie katolicyzmu nie miałam dotąd do czynienia z kapłanami, którzy swoje życie prywatne i religijne mogą dzielić z  partnerkami zupełnie legalnie i uczciwie, którzy dobrze wiedzą co to jest choroba dziecka, czy brak funduszy na podstawowe potrzeby.

Dodatkowo od zawsze ciekawiło mnie jak w takich układach rozkłada się podział na sacrum i profanum, i jak rodzina wpisuje się w codzienną posługę.

Autorka jednak napisał książkę trochę odwrotnie. Bo książka to rozmowy z żonami pastorów, i trzeba sobie powiedzieć nie takich, którzy odeszli, ale wciąż w posłudze trwają.

Te rozmowy pokazują kobiecą stronę męskiego kapłaństwa.

Bardzo ciekawe, delikatne ( na to należy zwrócić uwagę) bo napisane bardzo elegancki, pięknym językiem skrawki opowieści, rozmowy o tych, których nie widać i o tym, czego nie widać zupełnie, nie chodzi tu tylko o sprawy religijne, ale niejako o życie pomiędzy rodziną, a kościołem, wspólnotą, a posługą, tym co trzeba, a tym co należy.

Z ogromnym zaciekawieniem czytałem te książkę bo tylko pozornie opowiada jedynie o wierze, ona też pokazuje siłę kobiet i ich nieocenioną wartość.

Mądrość i poświęcenie, bez poświęcania się… Naprawdę.

Autorka spisała rozmowy z żonami pastorów różnych wyznań zadając im podobne pytania, dotyczące wiary, domu, małżeństwa ale także tego co poradziłyby innym kobietom, które pragną iść podobną droga, albo które wiążą się z ludźmi, którzy być może zostaną kapłanami.

Rozmowy przeprowadzone są z kobietami i skupione na kobietach, które trwają, pomagają, żyją, ale też mają swoją rolę w tym życiu, nie są cieniami, są współtwórczyniami.

Jak pisze we wstępie autorka „To nie jest książka o byciu w świetle reflektorów, ale o towarzyszeniu swoim mężom w codziennej drodze”.

Dla mnie ta książka jest bardzo, wręcz niezwykle ciekawa. Pokazuje trochę od środka inne kościoły (wszystkie są tu traktowane z szacunkiem i bez wywyższania jednych nad drugimi) jest leciutko napisanym zbiorem rozmów, które naprawdę warto przeczytać, bo pokazują wiele ciekawych aspektów życia, wiary, rodziny i podejścia do posługi i nawet jeżeli nie jest to temat, który może w jakiś sposób nas dotyczyć osobiście to jednak zachęcam.